Badnjak

Aliudque cupido, mens aliud suadet

Przechadza się ścieżką wśród drzew
Echo po lesie niesie jej śpiew .

Gdy promień słońca przez liście przebijać zaczyna
Nad brzeg jeziora, pod dąb udaje się dziewczyna .

Szumią drzewa , krzaki szeleszczą
Pieśń miłosną natury wrzeszczą.

Bo oto Badnijak potwór w dębie zaklęty
Dostał kochania dar urok uczuć niepojęty.

A ona jest tuż, obok , blisko
Świat by jej oddał, duszę, wszystko !

Za jedno tej kobiety tylko krótkie spojrzenie
Które wyrazi uczuć wnętrze, o nim marzenie

Dziewczyna podeszła , stanęła
Ona , drzewo dłońmi objęła .

-Nie odchodź .On rzecze – Ja nie zrobię Ci nic złego
- Tak w miłości jak w życiu swój ciągnie do swego .

Lecz ona nie może go zrozumieć
Bo drzewa mogą tylko szumieć.

autor

Solve

Napisany: 2008-09-03 Dodano: 2008-10-19 23:41:28

Ten wiersz przeczytano 627 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie