Bajka
Od Serca Dla Kamienia
Dawno Dawno Temu
W Pewnym Człowieku
Żyły Sobie Spokojnie
Rozum Serce I Dusza
Rozum Był Stanowczy
Chłodny I Opanowany
Serce Było Czułe
Wrażliwe I Łagodne
A Dusza Piękna
Czysta I Niewinna
Pewnego Razu
Serce I Dusza Się
Zakochały W Pięknym
Kamiennym Kobiecym Posągu
Wbrew Najlepszemu
Przyjacielowi Rozumowi
Który Je Ostrzegał
Przed Tym Uczuciem
Ale One Nie Słuchały
Tylko Wciąż Ożywić
Swoją Wielką Miłością
Piękny Posąg I Jego
Kamienne Serce Chciały
Rozum Widział Jak
Po Nocach Cierpią I Płaczą
I W Końcu Się Zdenerwował
I Posąg Rankiem Zlikwidował
Serce I Dusza Bardzo
Jeszcze Po Tym Cierpiały
Ale Pomalutku Rozumowi
Wybaczyły I Zapomniały
A Czas Zagoił Ich Bolesne Rany
Morał Tej Bajeczki Jest Taki
Kochajmy Sercem Duszą
Ale I Z Rozumem
A Wtedy Na Pewno Pokochamy
Kogoś Wspaniałego Wyjątkowego
Kto Odwzajemni Nasze Uczucia
I Nie Będzie To Zwykły
Lodowaty Kamień
Dla Ślicznej Księżniczki M:*
Samotny Wilk
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.