bajka

Stała
w czerwonej sukience
na półce, naprzeciw okna,
miała długie blond włosy
i małe błyszczące oczka.

Zawsze
obojętna
na krzywdy,
łzy i smutek.
Tak bardzo
raził każdego
jej ironiczny uśmiech.

Mała,
drewniana laleczka.
Obce jest jej
cierpienie.
Mała,
drewniana laleczka.
Z drewna
ma ciało i serce...

Los chciał,
że obok na półce
pojawił się
piękny królewicz
i nawet
nie chciał spojrzeć
w stronę
maleńkiej laleczki.

I bił
od niego
tak dziwny blask
i duma biła
z pięknej twarzy.
Biedna laleczka
modliła się,
by choć na chwilę
ją zauważył.

I zachwycała się
królewiczem
podczas gdy on
spoglądał dumnie.
Na nic się zdała
czerwona suknia
i przyklejony
do twarzy uśmiech.

Ktoś zabrał
królewicza z półki
gdzieś daleko
od małej laleczki
i ironiczny uśmiech
zabiły
płynące po policzkach łezki.

Mała,
drewniana laleczka
choć obce jest jej
cierpienie,
zabrano jej
brutalnie
wlaną w serduszko
nadzieję.

Mała,
drewniana laleczka
stworzona
by się podobać
pokochała tak,
jak człowiek
nie potrafi kochać...

Morał
z tej bajki prosty.
Wyciągnij wnioski
na przyszłość.
Przez swoją
obojętność
tracisz szansę
na miłość...

autor

blondyneczka

Dodano: 2006-04-19 10:04:07

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie