Bajka nie tylko dla dzieci z...
Żyła w chacie na skraju lasu,
Zwykła wiejska dziewczyna.
Boga kochała, bardzo w niego wierzyła.
Nawet, kiedy sama na świecie została,
Kiedy łzy z bólu wylewała,
Istnienia Boga nie negowała…
Samotna była, przyjaciół nie miała,
Jednak dobrze sobie w życiu radziła.
Gospodarstwem się opiekowała,
Zwierzęta karmiła,
Z Aniołami nad strumień po wodę
chodziła.
Ciężko pracowała,
Po całym dniu wyczerpana na łóżko
padała.
A Aniołowie kołysanki jej śpiewali,
Po policzku czule głaskali.
Koszmary w kolorowe sny zamieniali.
Aniołowie sprawili, że na swojej drodze
Księcia spotkała,
Przy nim nieba zaznała.
Książe swoją miłością zwykłą dziewczynę
obdarował,
Zwykłe usta całował.
Lecz Książe inaczej myślał o tej zwykłej
dziewczynie,
Była dla niego skarbem cenniejszym,
Niż diamenty i złote korony.
I wszystko zrobi dla swej dobrej, kochanej
żony.
Bo nasz piękny Książe zna Życia prawdę,
Iż najważniejsze w człowieku
Jest jego serce.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.