Bajka o ołówku

Kiedy boli i nie chce przestać...

Ołowek był sam.
Nie miał przyjaciół, nie miał rodziny.
Leżał sam w szufladzie nijakiej Klaudi G.
Ona go nie chciała.
Bo był brzydki, bo zielony, bo za krótki.
A ołowek płakał.
Cichuteńko.
Mijały dni, noce, lata.
A on leżał.
W końcu umarł.
Znów sam.
Jak zwykle.
Jedyne co po nim pozostało to naszkicowany, nigdy dotąd,
Nieodkryty, świat gdzie marzenia,
Gubią się w bezgranicznej otchałni.
Szkic, świata samotności.

...najlepiej jest wziąć do ręki ołówek i wyrazić co się czuje.

autor

czarny-diament

Napisany: 2005-11-21 Dodano: 2005-11-21 18:37:42

Ten wiersz przeczytano 1088 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie