Ballada o przecenionych butach

Posłuchajcie , ludkowie, co wam dzisiaj opowiem,
choć ze mnie nie doktor, psycholog czy Plutarch,
to nie tylko ballada dla sąsiadki, sąsiada,
ballada o przecenionych butach.

Jeszcze tylko uwaga ważna jak pewien powiat,
strzelista jak wieża gotycka –
dziś Światowy Dzień Psychicznego Zdrowia –
nie patrzcie więc na świat okiem bazyliszka.

Kupiłem kiedyś za połowę ceny
dwa buty przecenione,
jeden – jasny, błyszczący, drugi – ponury, ciemny,
teraz chodzę na słońce i księżyc podzielony.

Ten błyszczący – wspaniały, jak pycha urzędu,
ten drugi – szary, ponury jak biedak
i choćbym próbował glansować go do obłędu,
to i tak błysku przydać mu się nie da.

I tak chodzę na przemian : jasny lub ponury
przez pazerność to czy przez przypadek,
do diabła z Sartre,em , egzystencją i bólem –
czas na defiladę.

Fason, nie powiem, niezły,
krokodylki jak z Bonda,
ale czym tu się cieszyć ,
nikt się im nie przygląda.

Żadna laska ni łaska,
żadne Natalie czy Wiery ,
bo to buty kupione –
i to za połowę ceny.

Jeden krok stawia pewny,
a ten drugi – już nie,
jeden pewny jak pewnik,
a ten drugi – jak lęk.

Co tam , oba wygodne, oba równie bezpieczne
pachną jesienią, liryzmem i Sartre,em,
jak miłość potrzebne, mają dobre, złe strony,
na szczęście nie są wewnętrznie rozdarte.

autor

slawerock

Napisany: 2013-10-10 Dodano: 2013-10-10 11:15:57

Ten wiersz przeczytano 823 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie