Balladziście!

Partir c'est mourir un peu (odchodzić, to umierać po trochu) – przysłowie francuskie

Balladowe natręctwo... Dopadło i nie popuszcza.
Tekst poniższy napisałem parę godzin temu i obawiam się, że na tym się nie skończy! Balladzistość pierwotna, pomroczność niejasna, frenetyczna cyklofrenia...

Separacja

Jak trudno nam dogadać się tym samym głosem,
Gdy nasze myśli, gesty już osobno śpią.
Osobne nasze drogi i spalone mosty,
I różne dwie walizki opuszczają dom.
I każde z nas obstaje tylko przy swym słowie,
W kieszeniach dzwonią drobne zaniechanych szczęść...
Dlatego prosze cię, nie pytaj mnie
O me zdrowie...

A ty podobno byłaś wczoraj u psiapsiólki,
A ja koledze z pracy montowałem zlew
I coraz nowe kłamstwa, każde z innej półki,
Wiem o nim, a ty o niej, lecz to mamy gdzieś.
I serca nie pękają wcale nam z zazdrości,
I poza siebie spoglądamy, noc czy świt...
Dlatego, błagam, milcz i nie mów mi
O przyszłości...

Choć niby blisko, nie po drodze nam do siebie,
Osobne dwa pokoje, chociaż jeden stół
I nie szukamy spadających gwiazd na niebie,
Na różnych półkach wspólnie stoją chleb, i sól.
Ty pewnie myślisz o mnie jak o zimnym draniu
Ostatnie fanty spakowane, pragniesz wyjść..
A kiedy wyślesz list, to nie pisz w nim
O kochaniu...

https://www.youtube.com/watch?v=4q0u1vQEvYE

autor

Art Klater

Napisany: 2015-07-09 Dodano: 2015-07-09 21:38:06

Ten wiersz przeczytano 3796 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość Okazje Dzień Dziadka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie