Barwinek

z pamięcią o wieszczach

Barwinek

bywają miejsca zapomniane
tam… już
mogiły w niepamięć poszły
od wielu lat nie odwiedzane
obojętnością czasu obrosły

zarosły barwinkiem też mogiły
tam… te
starością pochylone poszarzałe
krzyże drewniane też pogniły
jedynie gdzieś żelazne pozostały

i w pochyleniu o pamięć proszą
tam… są
napisy już zamazane deszczem
zapachem ziela i mchu unoszą
zobacz? może tam leżą wieszcze

być może piórem zapamiętani
tam… choć
na chwilę przystań w zadumie
zapal znicz pomódl się za nich
wieczny odpoczynek… a to chyba umiesz

Emilia Konicer

autor

milasek

Napisany: 2019-10-31 Dodano: 2019-10-31 12:08:02

Ten wiersz przeczytano 1633 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie