Będę
Niedostrzegalne a wręcz niewidzialne
Rozmyte jednym pociągnięciem palca
Jestem wymalowana Twoim palcem w plamie
pary na szybkie Naszego okna
Choć idealna - taka jaką uwielbiasz -
znikam
A pamiętasz, że nie ma istnień
idealnych?
Starasz się przywrócić mnie do życia
Poprawiasz dokładnie moje kontury
Raz za razem
Spójrz! Mnie już prawie nie ma!
...
A Ty nachalnie jak małe dziecko ciągle
starasz się trzymać mnie przy sobie
Zapominając, że aby kontury mogły żyć
Potrzeba ciepła, na których będziesz mógł
je znów stworzyć...
...dlaczego?
autor
czarny-diament
Dodano: 2007-07-12 21:58:40
Ten wiersz przeczytano 438 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Największe uczucie nie może i nie powinno zniewalać
drugiej osoby, nie tłamsić osobowości - a z kolei nie
można samemu na to pozwalać w imię (źle pojmowanej)
tzw....miłości!