będę bo...

Prosiłaś o słowo
Dałem Ci bukiet ciepłych zdań
Zapytałaś o wiarę
Ja zesłałem karę
Milczałaś z bólu
Ja trącony dumą
Jakbym chełpił się miłości trumną
Milczałem krwawiąc stresem
Kiedyś śmiałaś się inaczej
Jak uczennica gimnazjum
Byłaś moim chlebem...
Ja zmieniłem dietę

W imię dusz odległości...?

Płomień zgasiłem
Wody rozterki użyłem
Złej pocieszycielki

A tylko Ty jedna kochałaś...
I tak mało chciałaś
Pytałaś: Będziesz?

Ale Skarbie, moje serce zasadowe
Znów zabarwiło się, jest kwasowe
KC nadal wiesz?

Po prostu nie potrafię w życie wejść...

autor

nietykalny

Dodano: 2007-08-03 12:31:50

Ten wiersz przeczytano 566 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie