Benefis

Wesołych Swiąt. Miłego i radosnego nastroju.

Jestem aktorką najdłuższego spektaklu;
komedii zwanej życiem.
Los wyznaczył mi rolę kobiety,
aktorki grającej główną rolę,
na scenie egzystencji.

Bez autora, reżysera i scenarzysty.
Więc gram improwizując.
Bez świateł, rampy, i dekoracji,
monologuję, gestykulując sugestywnie.

Świadoma swej ostatniej okazji
patrzę na widownię.
Obojętność, ironia i brak oklasków...
Schodzę ze sceny bez żalu.
Serce mam przepełnione goryczą.
Więc wołam: La Komedia Finita
Dziś jest mój benefis!

Główna rola w życie K O B I E T A Brzmi zawsze dumnie, ale szatańsko trudna. To moje zdanie . Kto sądzi inaczej jego prawo.

autor

molica

Napisany: 2015-12-26 Dodano: 2015-12-26 18:49:36

Ten wiersz przeczytano 1050 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie