Bez powrotu

Zainspirowane wierszem „W sepii“ ZiuKi

Przeglądam fotografie. Stare dobrze znane.
„Kwiecień'61” zapisana data.
A ten chłopak na zdjęciu, choć zblaknie atrament
Zostanie siedmiolatkiem do skończenia świata.

Ma wypchane kieszenie. Nie wiem, co w nich chowa.
Na obrazku nie widać, a pamięć zawodzi.
Na pewno jakiś kapsel, może proca nowa,
Albo finka i kora, z której strugał łodzie.

A książka? Ją pamiętam. To był „Rekrut Waluś”*.
Oddał za nią scyzoryk, gumę balonową,
A później gdzieś zginęła. Wspominam bez żalu,
Choć chętnie bym ją dzisiaj przeczytał na nowo.

Ten chłopak wciąż ma siedem lat. I się nie zmienia.
Wciąż nie wie, jaką w życiu swym wybierze drogę...
Mogę patrzeć na niego. Mogę snuć wspomnienia.
Mogę innym pokazać...
. . . . . . . . . . . Lecz wrócić nie mogę...

* Przedwojenny polski komiks

autor

jastrz

Napisany: 2019-02-16 Dodano: 2019-08-17 00:00:02

Ten wiersz przeczytano 1050 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie