Bez ram
Ludzie czasem pakują się w życie,
jak w pudełko – ciasno.
W kanciaste ukrycie,
chowają wegetację własną.
Nic nie wystaje, nie wypada.
Każdy wybraną z bajek,
żmudnie sobie układa.
Niewielu udaje się rozpakować,
egzystować
bez ram.
To trudne i kłopotliwe czasem
ale nie takie straszne.
Wybierz sam.
Wierszyk powyżej, to bzdura i banał. Każdy żyje w ramach. Ci co z nich wypadli, lub zostali wypchnięci, tworzą mocno bezładny, margines społeczny.
Komentarze (70)
Przesylam pozdrowienia z marginesu spolecznego, u nas
zawsze jest wesolo, moze dlatego ze nie mamy zasad:)))
Witaj.
Wspaniały Liryczny wiersz, czuje się wyciszenie,
tęsknotę, za tym co minęło, często powraca we
wspomnieniach.
Na TAK.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Refleksyjny wiersz.Miłego dnia Dorotko.
Pozdrawiam serdecznie:)
Są takie ramy z których wyrwać się nie zdołamy ale
dobrze jest się trochę porozpychać, by swobodniej móc
oddychać... :)
więc zamieszkaj w tej ramie ze mną
będzie to dla obojga przyjemność
więc zamieszkaj tam ze mną na stałe
i niech wypełni się tam nasze szczęście małe
Największy to człowieka dramat,
za życia dać się zamknąć w ramach!
Pozdrawiam!
Nasze cztery ściany jak - Twoje "pudełko",
w środku Judasz, a w nim na świat - szkiełko.
Miłego poniedziałku Dorotko, mimo wszystko, chociaż
on "szewski".
ciekawy wiersz a dopisek nader oczywisty
serdecznie pozdrawiam :)
Dobrze piszecie Dorotko.
Ominąć ram całkowicie się nie da.Bardzo
refleksyjnie.Pozdr.Dorotko.
Życiowa refleksja...
Promiennego dnia:)
podoba mi się treść, zatrzymuje
Dopisem chyba zbyteczny. Pozdrawiam serdecznie.
Tak chyba świat pomyślany został...
Pozdrawiam serdecznie.
Dobry życiowy przekaz skłaniający czytelnika do
refleksji nad wartościami owego życia.
Pozdrawiam:)
Marek