Bez tytułu

W dłoniach swoich chowam swoją twarz
na wancie srebrzystej ukrzyżowana postać ma
jestem sam, czy to mój los?
z widokiem na przyszłość o żonie szansy brak
nie widzę już nic
kobiet urok porywa wiatr
gdyż wnętrze puste niczym beczułka po rumie
zamknął bym cię, schował głęboko
w złotej sali z diamentowymi oknami
abyś widziała mój ostatni lot
oświetlony smutkiem rozpaczy
dzień wyniesie mnie w światła noc
wzlecę w miłość wyrwaną z głebi mego ja
jak wielki ptak, może wróbel
polecę daleko, nad choryzont
nicość...
nie będę kochał, nie będę czuł
będę spijał każdą myśl z twoich powabnych ramion
na których umieszczony jest przebiegły zimny plan

autor

Bastart

Napisany: 2006-05-07 Dodano: 2007-06-23 18:46:54

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie