Bez tytułu

********************

Tam gdzie ocean wezbrany rozdziera niebo i ziemię,
Pochłaniając ze sobą ludzkie plemię,
Zachowało się jedno ludzkie istnienie.
Pierś jego porusza lekkie drgnienie,
Podarte na nim skromne odzienie.
Okaleczone rączki szukają matczynej dłoni.
Łza płynie po dziecięcej skroni.
Usteczka w bólu zaciśnięte...
U progu życia miłości matczynej pozbawione,
Serce bólem oplecione....
Czy zazna jeszcze miłości?
Otwórz swe serce wędrowcze drogi,
Przytul to dziecię bezbronne małe,
Niech zniknie obraz wrogi,
Na maleńkie usteczka niech uśmiech powróci,
A serce nigdy już się nie smuci !

autor

ryba

Dodano: 2005-01-07 21:46:49

Ten wiersz przeczytano 444 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie