Bez znieczulania

Co tu mówić gdy słów zabraknie,
by wyrazić uczuć niepokój?
Jakże śmiać się gdy w sercu na dnie,
znów na miłość nie ma widoków?

Gdy choroba zniewala ciało,
dusza jęczy, lęk ją przytłoczył.
Jakże się tu zebrać na śmiałość,
trudnej prawdzie spojrzeć wprost w oczy?

Jednak z lękiem zmierzyć się warto,
aby w dziurę nie zapaść czarną,
wiara twoją mocną jest kartą,
wolnym czyni odpowiedzialność.

Robiąc co do ciebie należy,
bacz, czy cudzych uczuć nie depczesz,
gdy sumienie czyste - uwierzysz,
że przed tobą to co najlepsze.

autor

karat

Napisany: 2017-06-25 Dodano: 2017-06-25 19:44:30

Ten wiersz przeczytano 1282 razy

Oddanych głosów: 49

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie