Bezdomny psiaczek

Twarz piecze od słońca,
żar leje się z nieba,
pozazdrościłam gałązkom zarośli,
cienia rozłożystego drzewa,
usiadłam na ławce w zacisznej alei,
zatopiona w marzeniach i pełna nadziei,
zachwycona cudowną grą światła w zieleni,
patrzyłam na stado wróbli,
zrywające się z ziemi,
podniosły wrzawę,trzepocząc skrzydłami,
odleciały-słychać jeszcze ich kłótnie za krzakami.
Miła jest taka beztroska chwila,
radością i szczęściem ten dzień rozjaśniła.
Usłyszałam pisk cichy,patrzę pod nogami
mała kupka nieszczęścia ...
psiaczek zabłąkany,
sierść zmierzwiona,bezbrzeźnie smutne oczy,
zaniedbany,samotny a jednak uroczy,
błysła iskra sympatii,znalazłam przyjaciela,
nie wiadomo,jak długo tak się poniewierał,
może los nam przeznaczył
to dziwne spotkanie,
nie pozwolę mu odejść,teraz ze mną zostanie.

autor

ewka12

Napisany: 2008-02-23 Dodano: 2008-02-23 23:12:10

Ten wiersz przeczytano 763 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie