Bezludna wyspa

Jak rozbitek na bezludnej wyspie zwierzający się toni oceanu
Nie oczekując nawet odpowiedzi echa, brnę w swej spowiedzi coraz dalej
Zabrakło człowieka na którym by oprzeć ramię
Człowiek chciał się pozbyć nieużywanych przedmiotów
Mimo, że gorycz w sercu narastała, człowiek wysłał mnie na bezludny ląd
Otoczony przez piasek i błękit przełykałem łzy samotności
Nazywałem go przyjacielem, on spalił między nami most zrozumienia
Zostawszy sam, w apatii i furii wyzywałem go
Lecz z czasem rana się zabliźniła

Ja nie dotyczę Ciebie?
Ty nie dotyczysz mnie
Oto jaką ewolucję przeszła "przyjaźń"

autor

konomorororo

Dodano: 2010-05-06 19:01:42

Ten wiersz przeczytano 1061 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie