Bezmiar samotności

"...jest całe morze samotności twoja tkliwość nad nim jak zagubiony ptak..." H. Poświatowska

jesteś moim
kołem ratunkowym

wyciągnąłeś mnie
z odmętu
morza samotności
w którym nieuchronnie
opadałam na dno,
by stać się częścią
jego bezmiaru

nawet teraz,
gdy jestem już
bezpieczna
wciąż trzymasz mnie
za rękę,
bym nie zginęła
zalana kolejną falą

a ja
jakby w poczuciu
zbliżającej się
klęski,
na nowo uczę się
oddychać pod wodą...

autor

Anyway

Napisany: 2005-04-10 Dodano: 2005-04-12 18:28:28

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie