BEZSKRZYDŁY ANIOŁ

Pragnieniem miłości wiedziony,
niewidzialny anioł płacze i kona,
skrzydła tuląc w udręce,
pięknej kobiecie oddaje serce

Upaja się chwilą nim czas jego minie,
w klepsydrze złudzeń zamknięty,
niebo do stóp jej składa,
by zyskać miłości imię

W jej cieniu pozostaje,
i wolność Stwórcy oddaje,
bez skrzydeł, bez absolutu,
szczęściem odmierza chwile

Opętany siebie się wyrzeka,
bo zbrodniarzem się czuje,
chcąc zapełnić pustkę,
wciąż w otchłani dryfuje

Obejmij go zatem kobieto,
i utul w swoich ramionach,
nim istota boskości skona,
daj mu jedną szczęśliwą chwilę,
by nie czuł się na tym łez padole ,
jak samotny i bezskrzydły „idiota”….

autor

Klasyczna

Napisany: 2008-07-20 Dodano: 2008-07-19 21:34:21

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie