Biała kartka

Do przemyślenia

Biała kartka lśni w swojej bieli
jak noworodek co leży w pościeli.
Jeszcze nic na niej nie napisane,
imię nowego też nie poznane.

Już pierwsze ślady i jakieś znaki,
płacz, gaworzenie, głębokie marzenie
pierwsze słowa, strofy, natchnienia,
malunki bazgroły.

Ciekawość świata w przyszłość go niesie
można coś wpisać na marginesie.
Co tylko zobaczy, o wszystko pyta,
może te słowa ktoś kiedyś przeczyta.

Są już zasady pojęcia nowe
przez edukacje ciążą na głowie
odpis post- skriptum tu zrobi zakładkę,
albo chciałby odwrócić kartkę.

Stał się fakt ważny już druga strona,
pieczęcią urzędu od dziś opatrzona.
poważnej decyzji z woli wyboru
codzienność zabrania szukać humoru.

Na twarzy kartki czas kładzie szarość,
przepisy, recepty- to starość.
Dziś już nie biała- pożółkła, pomięta,
jak nie zapisze to nie spamięta.

Wspomnienia tylko wracają znienacka
życie tak właśnie się z nikim nie cacka.
Mówi swą twarzą zapisana cała kartka
potem drewniana, twarda okładka.

do przeżycia

autor

cebrzyk

Napisany: 2013-02-26 Dodano: 2014-02-07 20:41:11

Ten wiersz przeczytano 947 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie