Biała Kartka...
Kartka, która lśni bielą, wiele osób
wierzy, że ja zapełni.
Lecz to nie jest taka łatwa sztuka, bo
trzeba mieć cos więcej niż kawałek płótna.
Trzeba mieć pomysł i odrobinę natchnienia,
które potem się jak ta kartka wybiela.
Ulatuje i znów kryzys nastaje, a ja mimo to
nadal arie liryczne daję. Mą wena, ta biała
kartka się stała, a ja, jak natchniony
malarz pejzaż namalowałam. Jest to szkic
wielkiego arcydzieła, o którym
Powiedzą, że to bagatela. Nie chcę dzielić
losu znanego poety, który malował
przepiękne portrety. Były dość
przejaskrawione, ale Norwid dla Ojczyzny
stracił głowę. Pisał pięknie, lecz niestety
mylne opisy, bo dla Polaków, nie POLAK się
liczy. Egoizm to, to, w czym naród jest
pogrążony, i przez to daje skażone plony.
Każde zakażone źdźbło idzie dalej, aż w
końcu błędne kolo powstaje. Polska to dumny
kraj, o którym nikt nie powie " RAJ
„. Mój raj jest ubogi, lecz on w
porównaniu do innych " Nie jest wrogi
„. Każdy ma swe miejsce i swe życie,
lecz „WY" tego nie cenicie...Piękny
dom, samochód i pieniądze. Marzenie,
rujnujące.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.