Biała Kartka...

Kartka, która lśni bielą, wiele osób wierzy, że ja zapełni.
Lecz to nie jest taka łatwa sztuka, bo trzeba mieć cos więcej niż kawałek płótna. Trzeba mieć pomysł i odrobinę natchnienia, które potem się jak ta kartka wybiela. Ulatuje i znów kryzys nastaje, a ja mimo to nadal arie liryczne daję. Mą wena, ta biała kartka się stała, a ja, jak natchniony malarz pejzaż namalowałam. Jest to szkic wielkiego arcydzieła, o którym
Powiedzą, że to bagatela. Nie chcę dzielić losu znanego poety, który malował przepiękne portrety. Były dość przejaskrawione, ale Norwid dla Ojczyzny stracił głowę. Pisał pięknie, lecz niestety mylne opisy, bo dla Polaków, nie POLAK się liczy. Egoizm to, to, w czym naród jest pogrążony, i przez to daje skażone plony. Każde zakażone źdźbło idzie dalej, aż w końcu błędne kolo powstaje. Polska to dumny kraj, o którym nikt nie powie " RAJ „. Mój raj jest ubogi, lecz on w porównaniu do innych " Nie jest wrogi „. Każdy ma swe miejsce i swe życie, lecz „WY" tego nie cenicie...Piękny dom, samochód i pieniądze. Marzenie, rujnujące.

autor

Entrace

Dodano: 2005-04-04 22:10:14

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie