Biała róża

Spłynęła krwią biała róża,
Rozcięła skroń nocy burza.
Dzicz rozsądek przyparła do muru ,
Wrony śpiewają harfie do wtóru.
Pierwszy z brylantów ziemię poruszył,
Za nim sznur pereł zmysły ogłuszył.
Kalendarz co raz to część siebie traci,
Pamiętnik kolejne stronice wzbogaci.
Czas pędzi szybko, nieubłaganie,
W życiu się dłuży na miłość czekanie.
Lecz czym jest miłość gdy oczy wyschły,
Czym są dziś ludzie, gdy dusze wyszły ?

autor

CTHULU

Dodano: 2007-11-29 00:01:15

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie