białe łabędzie...

noc się ściele za oknem
gwiazdy rozkłada samotne
księżyca poduszki róg
rzuca poświatą do nóg
oddechem wieczornej tęsknoty
maluje sny i...powroty
wpisuje w ludzkie sumienia...
a gdy w poranek się zmienia
gdy dłońmi mnie swymi oplatasz
a potem do nieba wzlatasz
i serca bicia równają
a dłonie w zachwycie trwają
niczym dwa białe łabędzie
co zawsze ze sobą i wszędzie...
wtedy czule mi szepczesz
że... oprócz mnie...nic więcej nie chcesz...

dziś odmiennie...z rymem...dobranoc wszystkim:*

autor

źdźbło trawy

Napisany: 2007-02-04 Dodano: 2007-02-04 22:04:15

Ten wiersz przeczytano 1167 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie