Biel Emisariuszem Jasyru

Świetny tytuł zapodałeś...a czas dopełni
dzieła...+pozdrawiam

aż tak pod publiczkę? nie wstyd? laurka dla beja? bez
dalszego komentarza

Karolu, jak zwykle poruszasz ważne tematy, jestem
zafascynowana.

W wierszu mały przebłysk, mała nutka nadziei, trzeba
wytrwać, myśleć optymistycznie, a myśl góry przenosi.

czas rani i rany leczy,czas przyjacielem jest i
wrogiem...czas łaskawy dla wybranych

Ciekawy wiersz,a czas jest faktycznie dobrym doradcą i
najczęściej rozwieje zwątpienie i dopełni swego
dzieła..powodzenia

połącz dłonie, zamknij oczy i dokonywaj sama dzieł,
niż powierzaj je czasowi.

Nie wszystko odmieni , nie wszystko wybieli , niebo
na zawsze lazurowe pozostanie . Ładny wiersz .
Pozdrawiam :)

Nie wszystko się jednak zmienia...

Nie warto odchodzić w ciszę, tylko wsłuchiwać się we
wszystkie odgłosy,oglądac wszystkie barwy, a robić jak
w sercu gra.+

nie wiem czy dobrze rozumiem ale może ludzie
opamiętają się i pokonają te bariery...

Wiersz bardzo wymowny, trochę smutny z dobrym
zakończeniem..Pozdrawiam autora..

poza tytułem jest wielowymiarowo... błękit jest zimny,
a wspominasz tak ciepło ten okres niebieski... biel
jest bardziej neutralna, chociaż "pali smutkiem" jak
twierdzisz. nie o barwy tu chodzi, ale o słowa między
ludźmi i to biały chłód ciszy tak ci doskwiera,
obojętność. rozmawiać, próbować, na ciszę zawsze
przyjdzie czas... niedopowiedzeń. zmień tytuł,
please!pozdrawiam+

bieszczadzkie pozdrowienia..........pisz jak ci serce
dyktuje..:)

Bardzo ładny.Pozdrawiam.