Biołe mentyle

wiersz gwarowy

Biołe mentyle

Bocys, jako wtej kurzył śnieg
i praskoł nom w ocy...
My ku sobie przytuleni
i miłościom odurzeni...
Jak miyłość śniegowyk mentylów
wsędyj ik mocki i telo,
pewnie nos zaurocył.
A nom wiecnie casu było mało
i bywanio ze sobom brakowało...
Ka sie ta miyłość bielućko podziała...
Co swojom niewinnościom
w ocy zazierała...
Jak tyn śniezek bioły, co śkli sie śrybłem
i w słonecku świyci...
Nie straciyła sie nika ani nie podziała...
Nalazły jom nase dzieci...
Patrzojcie furkajom wsędyj
mentyle biołe,
do zimowej miyłości gotowe.

autor

skorusa

Napisany: 2014-12-17 Dodano: 2014-12-17 07:14:17

Ten wiersz przeczytano 1125 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie