Błękitnooka..
wszystkim kwiatom...
Piękna panienko!
Błękitnooka, pnąca się ku niebu w
zamknięciu
W zamknięciu szklanym,
Skulona...
Piękna panienko!
Patrząca na wolność płatkami swoimi
Niczym oczyma ciekawymi
Patrzysz na świat dookoła,
Widzisz bezkres,
Ocean swawoli,
Mickiewiczowskie stepy akermańskie
dostrzegasz...
Wołają Cię do siebie!
Ty nie przybiegasz...
Trwasz w bezruchu, choć bardzo chcesz
Pójść w ślad za nimi, nie możesz...
Jesteś w niewoli....
Niewoli człowieka...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.