Bo nie można zapomnieć

Po cmentarnych alejkach smętki włóczą się sennie,
płomień świecy zaskwierczał, żale tutaj daremne,
jesień z wiatrem wiruje, w szeptach strofy układa,
cisza wspomnień szkicuje najpiękniejsze wyznania.

Przytulane pragnienia już zasnęły pod skałą,
los w rejestrze ich nie miał, spełnić im się nie dano,
w kalendarzu zabrakło wolnej kartki na teraz,
trzeba było spakować milion marzeń do nieba.

Tylko serce –sierota- nie potrafi zrozumieć,
i w rozpaczy się miota, bo inaczej nie umie,
wciąż przychodzi się ogrzać w blasku świecy i wspomnień,
bo miłości nie można przecież nigdy zapomnieć.

autor

magda*

Napisany: 2013-11-03 Dodano: 2013-11-03 11:07:22

Ten wiersz przeczytano 1903 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie