Bo poezja jak bursztyn w swym...
Poezja, to spojrzenie na świat z
najpiękniejszej strony
tak niezwykłej, ze człowiek wrażliwy staje
pełen
zaskoczenia - odurzony, pięknym
zdumiony.
Bo wiersz jak iskierka ciepłym wiatrem
życia gnana
sprawia że się rozpala myśl dotąd w poecie
ukrywana
Dookoła muzyka brzmi w przepięknej
poezji
usłyszysz ją w kroplach deszczu, w
bukieciku frezji
w krzyku mewy nad morzem, w muszelce na
plaży
albo w śpiewie serca człowieka co o
szczęściu marzy
Poezja – to sen piękny wyśniony malowany
słowami na jawie
Jak kwiaty polne w wianku dziewczynki,
jakby rosły na trawie
To jedwabny taniec Ravela na lodzie, w
ciszy jezioro łabędzie
Czerwony mak rosnący przy trotuarze,
piękno, piękno wszędzie
Bo poezja jak bursztyn w swym wnętrzu
zachowa
to co serce dostrzegło i zamknęło w słowach
W dłonie stronice Słowackiego , taka moja
potrzeba
Wtedy uciekam od realnego świata, jestem
bliżej nieba .
Autor:Slonzok
Boleslaw Zaja
Komentarze (3)
Cacuszko.
Pięknie o poezji.
Też lubię w nią uciekać...
Pozdrawiam serdecznie :)
Poezja to sen wyśniony...
Tu właśnie jest napisana.
Jej kwintesencja.