Bóg mi Ciebie podarował

Nie dane mi było żyć w samotności,
gdzie kąty cztery i cisza dookoła.
Myślałem, zbuduję inny świat, swój własny,
z wyobraźni marzeń przyszłej miłości.

W świecie tym żył będę tylko – ja,
tam moja muzyka, znajomi tam są.
W głowie wir kłębiących się myśli,
że kiedykolwiek znajdę to szczęście.

Spalę za sobą wszystkie mosty,
sącząc samotnie stare dojrzałe wino.
Odejdą ludzie, zmienią się czasy,
o których dawno chciałem zapomnieć.

Lecz wszystko zmieniło swój bieg,
gdy Bóg przez szczęście zapukał do drzwi.
Byłaś Ty sama i ja byłem wciąż sam,
tak bożą ręką spełniły się sny.

Wszystko,co było dawniej, już nie ma,
naszych samotności, wylewanych łez.
Bóg pokierował tak naszym życiem,
czy tego chcemy, czy też po prostu...nie!

autor

Piotrek40

Napisany: 2013-04-27 Dodano: 2013-04-27 10:44:08

Ten wiersz przeczytano 1078 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie