Boję się…

Boję się być sama,
gdy wiatr gasi płomień świec.
Gdy idąc powoli czas stoi w miejscu
a niekiedy cofając się
przywołuje na myśl wspomnienia.

Za strachu zamykam powieki
i pomimo dręczących złych myśli
daremnie uciekam w senny świat.

Za krótką chwilę,
trwającą wieczność
budzę się z letargu,
a na twarzy czuję ciepło twych dłoni,
które zawsze ochronią mnie
przed niepewnością jutra…

autor

Egladien

Dodano: 2004-11-13 22:04:03

Ten wiersz przeczytano 381 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie