BÓL MINIONEGO LATA

to kolejny ból lecz ja już się nie smucę :) Potrafię uśmiechać się jak dziecko

Na tej plaży byłam sama
W deszczu, morzem poskromiona
Z piasku koralowym spojrzeniem, niekochana
Pomarańczowego nieba blaskiem oślepiona

Dzisiaj składam te tęczowe gwiazdy, z głębin wydobyte
Zostawiłeś mnie okrutny, piekło cie zrodziło
Noszone na sznurku dłonie, rozmyte
Prosze pomóż, by cie już w mym sercu nie było

Nie ma ziarenek z piasku, nie ma mnie
Jak zapomniane dni, odchodzą skruszone
Zakopane kryształy lodu, łzy moje na oddechu dnie
Teraz zamknij oczy, niech zaiskrzy, ogień w którym płone

***

autor

ASIUNIA.D

Napisany: 2006-12-15 Dodano: 2006-12-15 17:11:45

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie