Ból naszego pokolenia

oni nienawidza naszego pokolenia
Do tej pory siedzą ze swoimi rodzinami w podziemiach
Wojna niszczy wszystko i nie zostaje już nic
Ludzie się zastanawiają po co mają żyć
Zabrała im wszystko i nie pozostawiła wyboru
Nie mają na trumnę, na piach do grobu
Swoich dzieci nie mają już jak wychować
Z tradycjami, miłością do ojczyzny, honorem
Nie mają się gdzie schować, bo ona zabrała im wolność
Swobodę, mieli wybierać nową drogę
Serce me krwawi jak czytam o tym w podręcznikach od historii
Większość z nich przecież żyła koło mnie
Nie pozostaje im nic jak dostać kulką w głowę
Egzekucja na szybko, już są wolni, bo nie patrzą na tą katastrofę
nie mają nic do jedzenia, wracam do tamtych wydarzeń
może wspaniałe niebo im wymarzę

autor

jess

Napisany: 2010-06-24 Dodano: 2010-06-24 10:52:06

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie