Ból niefizyczny...

Nazwać to mogę
bólem niefizycznym,
wielkim bólem duszy...

Nocami się budzę,
zlana potem,
z potrzebą choćby niewielkiej zmiany...

Przedstawiam ciepło z uśmiechem
na twarzy,
ból niefizyczny, który mnie dręczy całymi dobami.

Kiedy wstaję o świcie,
ze snem niedokończonym...
Myślę o tej zmianie.

Lecz pewnego dnia,
z owym bólem się rozstałam.
I wielki spór między być albo nie być
na wieki zażegnałam.
Kilka zmian wprowadziłam
i czuję się dobrze,
może nawet lepiej.
Wreszcie dostrzegam słońce na niebie...

27.02.2009 r.

autor

poetica

Napisany: 2008-12-18 Dodano: 2009-02-27 18:48:44

Ten wiersz przeczytano 627 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie