Ból Wspomnień
Wspomnienia stają się moim najlepszym
przyjacielem
tylko one dają mi to czego naprawdę
pragnę
pozwalają mi być znów z Tobą
Palec bezwładnie przesuwający się po Twoim
torsie
krzyki i śmiechy ludzi tarzających się w
pościeli
Widze ich...są tacy szczęśliwi że mają
siebie
Nie patrzą na innych.. nic już nie jest
ważne
On zatapia w niej ten Swój wzrok
ona nie potrafi ukryć swojej miłości do
Niego
Przytuleni zasypiają
coś poruszyło się...to jej głowa..nie
śpi
spogląda tylko na Niego cicho - jakby nie
wierzyła
uśmiech gości na jej twarzy
Biedna..zobaczy że nowy dzień
przyniesie jedynie żal i łzy upokorzenia
On oddala się nie tłumacząc nic... idzie
spokojnie
Ona płacze i nie pyta dlaczego...ból
zabiera jej mowe...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.