Brak

I zapomniałam
na krótką chwilę
jak boli samotność
jak boli strach..

Gdy w oczy spojrzy
Żalu tyle
A w garści tylko
piach..

Z próżnego w puste
nalewam słońce
w butelki szklane
zamykam blask
I tak zostawię
je tu na chwilę

niech dziś dojrzeje,
na szczęście czas...

A drzwi z tym kluczem
po drewnianych schodach
z maleńką świeczką
gdzie kurz i pył
Zatrzasnę szybko
by nikt nie widział
by nikt nie słyszał
że zbliżam się...

autor

Nathalie Sage

Dodano: 2005-07-29 11:39:41

Ten wiersz przeczytano 549 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie