Bratni żal

Dla pewnej młodej damy którą nieco poniosły emocje.

puk-puk? Kto tam?
Tak serce łomocze,
Spuszczone z łańcucha męki,
Wzbija się w niebiosa,
By pod obcasem szpilek chmur,
Opaść w otchłanie rzeczywistości,
Oświetlone promyczkami,
Stara zebrać się do lotu,
Gdzie tylko anioły,
Umieją dostrzec to co prawdziwe,
Gdy radość zalewa gorzki posmak,
Nadchodzi ślepota,
Na to co niszczy,
A dłońmi dostrzegam,
Piękno ciepła...

Już ładnie przeprosiła zresztą.

autor

Zapomniany1989

Dodano: 2008-06-27 22:31:32

Ten wiersz przeczytano 609 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie