Brzemię

Chłód twoich oczu przeszywa mnie na wskroś.
Obojętne spojrzenie,
rani niczym ciernisty krzew
zakorzeniony w sercu.
Powietrze wilgocią przesączone,
siedzę po środku pokoju
wokół mnie chłód i bezkres .
Smutek moich oczu widoczny w tafli wylanych łez.
nikt nie zrozumie mnie! nikt!
Tylko Ty..
..ty!
Ty Boże wiesz
Jak ciężko mi ,
co w mej głowie jest?
tysiące myśli nie poukładanych
tysiące pytań zagadką owianych.
A w duszy pustka
pustka ogromna!
Żalem zaklęta
dosłownym gestem wymownym.
Okropna samotność !
znikam w jej mgle

Sama.
jak wypchana trocinami lala...

Odchodzę w zapomnienie
Przerwana w pół, niekompletna.

w fałszywej melodii świata
zatracona..

specjalna dedykacja dla niej [E] ...

autor

Tessa

Napisany: 2009-09-20 Dodano: 2009-09-29 20:36:16

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie