Brzoza

O wzgórze rozdartej krwistej nienawiści
któraś wydała tą biała brzozę
Przyjmij udręki mojej niezliczonej myśli
te które umarły na Wielkim Syjonie.

Ta krew co ciekła z ran męczennika
dała siłę i wiarę w istnienie
Dla tych co dawno pomarli w piwnicach
ciemnych jak szkarłat grzechów kamienie

I nie warto schodzić z tego drzewa życia
bo ono otwarło nam bramy żywota
Przejdźmy pod nim z butelką wina
i wypijmy za zdrowie chciwego skarbnika

Bo pieniądz upadnie i zginie w popiele
a krzyż jak już stanie to spadnie w niedziele..

A ta brzoza co stała tak dzielnie
będzie stać nadal i spisywać dzieje
Które zaczęły się przy skinieniu Boga
a skończą gdy drzewo rozrachunku dokona…

autor

LaMpArD

Napisany: 2008-08-30 Dodano: 2008-11-01 04:06:31

Ten wiersz przeczytano 713 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie