Budując zamki z piasku

Budując zamki z piasku,
Boję się,
że nikt więcej nie będzie chciał wziąć mnie za rękę.
Jestem z innego świata,
Smutną... smutną... smutną dziewczynką.

Spacer wzdłuż kamieni
Wystarczy by powiedzieć, że
Odnalazłam swoją drogę.
Nie wiem dokąd prowadzi.
Nie widzę dokąd wiedzie.

Chcę oddychać
Chcę poruszać się
i nigdy więcej nie czuć niepokoju
Chcę żyć w miejscu
gdzie prawda wciąż jest najważniejsza
Podnosić się i radzić
I kiedy wszystko jest kłamstwem
Przełamać to
i znów czuć się bezpieczną...

Nie brać żadnych więźniów,
walczyć, by wygrać, by przetrwać
To upadający powód,
by właśnie być jak płomień, a duch ożyje...

Pisane przy gorączce ponad 40 stopni. Bezładne słowa...

autor

Szklista

Dodano: 2006-07-10 10:32:38

Ten wiersz przeczytano 616 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie