budzi się dzień
A.
***
dzień jak co dzień
budzi się w punkt o świcie
schowanym
między brzozy gałązkami
świergotem szpaka za oknem
w warkocie silnika pod blokiem
w kępie niezapominajek się zanurza
tak słodko pachnie konwaliami
i kiści bzów fioletami
nasza miłość taka duża duża
bywała czasami
a teraz już w ciemnej nocy się nurza
i znika za gór horyzontami...
© MaJa / Ważka
autor
majka11
Dodano: 2017-02-23 11:05:33
Ten wiersz przeczytano 499 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
miłość to kwiat delikatny i czuły .. wystarczy jeden
dzień bu usechł z braku pielęgnowania .. a spaliny
samochodu skutecznie go odtruwają ..
Smutno,że znika miłość.Ciekawa refleksja.Pozdrawiam
serdecznie.:)
Taki piekny poczatek, az pachnialo...a potem ta milosc
za horyzontem,smutne
piekny wiersz:)
Ślicznie
Budzi się dzień, więc i my też zbudźmy się, do
miłości, do życia :)
była taka majowa, a teraz jest jesinna
Bardzo fajny wiersz :) Pozdrawiam serdecznie +++