Buki na grani

Tym, z którymi chodzę na wycieczki.

Buki mają skręcone gałęzie
W korze czary chowają demony
Jakby któryś chciał mnie tam uwięzić
Bym pozostał na wieki straconym

Jak krogulcze paznokcie konary
I splątane kołtuny odrośla
Między nimi pień skryty omszały
Oraz czart, który duszę mą posiadł

Urok rzucił na mnie tak przypadkiem
W górach szedłem granią obok buka
Skradł mi serce, mój oddech ostatni:
"Tu zamieszkasz, tu twoja pokuta"

Duszo biedna uwięziona w górach
Pośród drzewa uciekłaś na wieki
Nie żałujesz niczego ty, która
W miastach świat zostawiłaś daleki

Zdjęcie buków umieściłem na naszej klasie a postaram się umieścić na hi5 Jarmolstan, ANDO - dzięki za krytykę.

autor

Andrzej Trzebicki

Napisany: 2008-11-10 Dodano: 2008-11-11 07:37:21

Ten wiersz przeczytano 1335 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie