bunt

chołd neologizmom

stąd do wieczności napłomienieć
rozgwieździć oczy, pierwszy raz rozbłysnąć
wybulwarzyć do dna półlitrówkę, whiskacza, jabola, żubrówkę
nachłoną zielem, przenikać powłoki
zbezdomnieć gdzieś w waszym świecie- i tak nie zrozumiecie!
dokopać, dognieść, dośmiercić
z glana ściągnąć sens życia
nie mam już nic do ukrycia
deportnąć bojaźń ze strachem jednym trawczanym machem
zabliźnią sie przegubczane rany przedziurzą podeszwy...
pękające nitki w spodniach odmierzać będą wieczność
WOLNA! z wiarą za rękę pójdę dalej ku słońcu.

autor

elffik

Dodano: 2004-08-03 15:48:57

Ten wiersz przeczytano 609 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie