Burzą

M.

Stosunkowo jestem spokojna,
te gwałtowne ruchy to tylko gdy się śmieję
uważam na ulicy, boję się prądu
i tylko lubię być z burzą sam na sam.

Lubię, gdy gwałcą mnie strugi deszczu
gdy targa mną wiatr, wypełnia uszy
tak, że mogę usłyszeć jeszcze tylko grzmoty
oczy rozświetla mi błysk pioruna.

Piszę często o sobie, przeglądam się w lusterku,
ale nie martw się, nie tak często
powierzam sobie swoje myśli.
W większości należą do Ciebie

To nie takie straszne, gdy stoję tu sama,
pośrodku burzy, przemoczona wodą,
drżąca z zimna, oblepiona liśćmi,
i powtarzająca w myślach jedno słowo

po łacinie, violabilis.

Tak samo możesz mną pomiatać
burza nawet nie ma mnie na własność.
A ja czuję się Twoja, nieswoja,
chyba jedna bywam w niebezpiecznych sytuacjach

autor

Ollympia

Dodano: 2012-07-01 19:00:41

Ten wiersz przeczytano 691 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie