Burza
Burza piękna w swojej krasie,
nieujarzmiona,szalona,wicher
drzewa kładzie nisko ku ziemi,
szarpie gałęzie,
zrywa liście wszędzie,
błysk przeszywa wzburzone niebo,
zaczyna się walka żywiołu,
na przemian,wiatr,huk gromu,
i znów błyskawica,
pomiędzy nimi strugi
deszczu uwolnione
spadają w jedną stronę,
grzmot jak tabun
pędzących koni,
rozwleka się po niebie,
coraz ciszej,ciszej
w lśnieniu błyskawicy,
wystraszona ziemia
oczekuje wytchnienia.
autor
gorza
Dodano: 2018-09-04 22:25:56
Ten wiersz przeczytano 942 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Piękny opis burzy,
a burza może zmienić bieg historii jak ta w Lesie
Teutoburskim.
miłego popołudnia
Burza, taki element przyrody;)
czuję się burzę,że hej
dobrze opisana siła żywiołu
Bo nawet burze,
służą naturze!
Pozdrawiam!
Burza jest potrzebna, uczy nas pokory do przyrody...
Burza to żywioł, fajna fraza z tym tabunem koni, też
mam podobne skojarzenia, np w wierszu pt Obłoki o
takich koniach pisałam, obrazowy Twój wiersz gorza.
Pozdrawiam :)