Burza
niebo pokryte
ciemnymi chmurami
czarne myśli są w głowie
chmury złowieszcze
wiszą nad nami
co człowiek może....
piorun jak strzała
w serce się wbija
rozjaśnia błyskiem ciemność
nikt nie wie
gdzie znajdzie miejsce
by zniszczyć wszystko
w swoim zasięgu...
huk rozdziera
złowrogą ciszę
ptaki umilkły
w konarach drzew
kwiaty swe płatki
zwinęły w pąki
ludzie schowani
w domach swych
z siłą przyrody
przyszło się zmierzyć
lęk towarzyszy nam
lecz rozkładamy
bezradnie ręce
czekamy na słońca blask...
autor:kowalanka
autor
kowalanka
Dodano: 2019-02-26 19:15:57
Ten wiersz przeczytano 1866 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Tkwimy w środku różnorodnej przyrody i nigdy nie wiemy
czym skończą jej niszczycielskie żywioły, które mając
moc i władzę, uczą ludzi pokory.
Miłego dnia :)
dziękuję :)pozdrawiam
Piękny obrazek namalowałaś słowami. Pozdrawiam :)
dziękuję za poczytanie i miłe komentarze:)pozdrawiam
dziękuję Sławomirze.Sad:)pozdrawiam cieplutko i
wiosennie:)
Człowiek jest drobinką wśród nieokiełznanej natury.
Znakomity wiersz o burzy.
Pozdrawiam serdecznie. :)
sugerujesz coś...TOM.ash czy myśl zawarta w wierszu
podobna do Twojej :)pozdrawiam
Dziękuję Wiktorze:)pozdrawiam
Pewnym siebie zblizone przeslanie do mojego, tak to
widze...
Podoba mi się począwszy od wersetów "nikt nie wie /
gdzie znajdzie miejsce"
Pozdrawiam serdecznie kowalanko:)
dziękuję za poczytanie mojej stronki:)natura to
żywioł:)pozdrawiam
Kiedyś widziałam film jak pana piorun trzasnął dwa
razy w odstępie kilku kroków :(
Przeżył :)
Pozdrawiam :)
Trudno okiełznać naturę To rzywioł
Pozdrawiam serdecznie :)
Siła przyrody jest niesamowicie potężna. Pozdrawiam.
Szanse marne. Natura lubi pokazać nam naszą skalę.