By pewnego dnia...
W oddali słychać wilczy płacz,
który błaga księżyc o znak,
by pewnego dnia...
Nieopodal słycahć ludzkie jęki
jakby osoba przeżywała męki.
Wilczy płacz i ludzki jęk
łączą się,
tworząc wilkołacze, żałosne wycie.
Stworzenie błaga,
by pewnego dnia...
Przy pełni księżyca spaceruje para
przystojny chłopak i urodziwa
dziewczyna.
Wilkołak patrzy na nich ze wzgórza,
żal przeszywa jego serce.
Wyje głośno do księżyca
Au-au-auuuuuuuu!
By pewnego dnia...
autor
Nemezis...
Dodano: 2005-12-27 01:46:27
Ten wiersz przeczytano 658 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.