Być królową pszczół

Królowa pszczół na złotym tronie
siedzi i we łzach tonie.
Nie wybierała, nie prosiła o zaszczyty
Chciała żyć życiem spokojnym, jednolitym.

Spijać nektar z kwiatów róż.
Po co jej tyle udręk i burz?
Czy wszyscy dla niej samej ją kochają?
Czy tylko dlatego,że jest królową do stóp jej padają?

Tyle fałszywego oddania
Nie ma w nich odrobiny kochania
Tyle obłudy i sztucznej słodyczy
Jej serce z rozpaczy krzyczy.

Wśród mas poddanych
Siedzi tak samotna
Spoglądając z żałością w stronę okna
Czeka na wybawiciela...

Króla, który jej gorycz podziela
I cierpi w samotności jak ona.
Siedzi i czeka...
Czekaniem zmęczona.

autor

WIOLETTA T

Napisany: 2006-08-15 Dodano: 2006-08-16 00:06:31

Ten wiersz przeczytano 949 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie