była przejrzysta

była przejrzysta
jak okruch szkła




wydała z siebie krzyk
jasny i czysty
jak mewa




wbiła się paznokciem głowy
w mur




weszła do kościoła bez swetra
i zmarzła
sam Bóg jej nie ogrzał





miała psa
to był pies bezpański
i
bezdomny




przyniosła lampę
składającą się z tysiąca drobnych
kawałeczków



lampa stoi
w pudełku
na podłodze
po tygodniu przestała być lampą






mieszka z nietoperzem
wieczorami przyciska go mocno
do brzucha
żeby mógł upić tyle krwi ile chce



nietoperze oswojone są wdzięczne
i nie zostawiają śladów








stała na skrzyżowaniu
i zapomniała
w którą stronę ma iść
postanowiła cofnąć się
o 34 lata
i nie podejmować tej drogi

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2011-08-02 20:36:07

Ten wiersz przeczytano 342 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie